Nikolaj Stanić iz Republike Srpske, najbolji đak bogoslovije u Beogradu
Crkvena muzika i pjevanje, s kojom sam imao kontakt još od ranog detinjstva i prema kojoj gajim posebnu ljubav, bila je iskra koja se rasplamsala i osvjetlila da moje životno usmerenje bude bogoslovija. Taj put počeo je sa upisom u srednju školu, a iz koje, sa ponosom, mogu da kažem sam naučen posvećenosti, poštovanju i ljubavi i žeđi za znanjem.
Riječi su to maturanta Bogoslovije Svetog Save u Beogradu Nikolaja Stanića koji se, osim odličnim uspjehom tokom pet godina školovanja u najstarijoj beogradskoj srednjoj školi, izdvojio kao najbolji učenik i po zalaganjima u solo pjevanju, besjedništvu, učešću u akademijama i glumi. Stanić je po završetku osnovne škole „Đorđo Panzalović“ u Osinji odakle je ponio titulu učenika generacije, opredijelio za nastavak školovanja u srednjoj bogoslovskoj školi, iako, kako je istakao, to ranije nije bilo središte njegovog interesovanja.
– Moj otac je pravoslavni sveštenik i iz porodice sam pravoslavnih Srba od kojih su neki položili živote za svoj identitet i veru, tako da sam uvek bio vaspitavan u duhu pravoslavlja. Kao sin sveštenika oduvek sam bio vođen u hram, učestvovao sam u bogosluženjima, i kao i danas vera u Boga je bila deo mene, iako tada nisam imao opredeljenje da se bavim tim u smislu svoj životnog poziva. Ipak, crkvena muzika je uvek bila moja velika ljubav, pevao sam i vremenom, negde pred kraj osnovnog školovanja, počeo da uviđam i da se više interesujem za bogosloviju. Mogu da kažem da je upravo muzika bila presudna – objasnio je Stanić za Derventski list prisjetivši se prijemnog ispita u Eparhiji zvorničko – tuzlanskoj, odakle je, po blagoslovu, otišao u Beograd na dalje školovanje.
– Škola je bila jako teška, naročito prva godina koja je donela veliki prelaz, iz Osinje u Beograd. Profesori i predavači su visoko obrazovani, što mi je i dan danas jako fascinantno, a poseban izazov je bila disciplina koju je donijela škola i internatski sistem – ispričao je ovaj dvadesetogodišnjak.
Znanje i prijateljstva koja su mu obogatila život, nisu jedino što će ponijeti iz srednje škole istakao je Stanić, nego i posebni profesori i uzori.
– Bogoslovija je posebna škola koja te uči te poštovanju starijih, onih koji su učitelji i imaju vlast da uče, uči te da budeš prisutan i deo crkve. Svakako, to dobrim delom odrade profesori, prenose znanje, ali i ostavljaju neizbrisiv trag na životima nas učenika i usade tu žeđ za znanjem. Na to još, tu su i velika imena svetih ljudi i intelektualaca koji su prošli kroz našu školu, koji su spajali to nešto pomalo nespojivo i uspeli, što i nama ostavlja težnju da radimo – rekao je Stanić dodavši da je poseban ponos znati da će i njegovo ime biti upisano u istoriju škole, kao svih velikih srpskih imena.
Kao najboljem učeniku a za kraj srednjoškolskog obrazovanja, ovom mladiću povjerena je i čast – da ponese krst na čelu litije povodom praznika i slave grada Beograda, Spasovdana.
– Od malih nogu sam u crkvi, neprestano sam prisutan i znam kako izgledaju te litije, ali za ovu je bio potreban neki način pripreme u smislu shvatanja koliko je zaista važna. Sama litija je poseban događaj koji je od starine prisutan u crkvi, a čast da neko krene prvi u litiji pripadala je državnim poglavarima, istaknutim ličnostima, tako da je zasigurno, nositi krst, iako se to susreće kod nas u bogosluženju, velika čast. Ovo je jedan poseban događaj, jer je slava grada Beograda, veliki praznik, tako da je to bila jedna dodatna odgovornost – kazao je Stanić dodavši da planira da nastavi školovanje u Beogradu na Teološkom fakultetu, a kasnije se nada da će da upiše master studije u inostranstvu.
Takmičenja
Pored odličnog uspjeha u Bogosloviji Svetog Save, Stanić je učenik trećeg razreda Muzičke škole „Mokranjac“ u Beogradu sa glavnim predmetom solo pjevanje i instrument klavir. Osim toga, nanizao i brojne uspjehe na takmičenjima i to dvije prve nagrade na memorijalu „Dušan Protić”, prvu nagradu na 20. Međunarodnom takmičenju solo pevača „Lazar Jovanović” u Beogradu, prvu nagradu na 11. takmičenju „Srpska solo pesma” u Mladenovcu, prvu nagradu na Međunarodnom takmičenju mladih solo pevača „Vokalna rapsodija” u Beogradu, a osvojio je i prvu nagradu na republičkom takmičenju učenika muzičkih škola Srbije u Beogradu, te prvu nagradu na 67. festivalu muzičkih škola Srbije u Šapcu, te drugo mjesto na takmičenju srednjih škola Srbije iz besedništva „Slavoslov” u Smederevu.
– Takmičenje u besedništvu bilo je jako zanimljivo iskustvo, pre svega jer nije bilo uobičajeno. Takmičenje je trajalo oko pola godine, a završilo je u maju kada sam sled uspeha i prolaska u naredne krugove, krunisao drugim mestom. Takođe, uključio sam se i u hor, što verujem da je doprinelo mom uspehu, a tu je uvek bila prisutna i ljubav prema glumi.
Od drugog razreda osnovne škole pa sve do kraja, bio sam u dramskoj sekciji u školi, a poslednje dve godine bio sam član Amaterskog pozorištva u Prnjavoru. Kasnije, u petoj godini srednje, zajedno sa glumicom Natašom Tapušković napravio sam predstavu za slavu škole, a koju smo odigrali u kripti hrama Svetog Save. Ta predstava je bila omaž znamenitim ličnostima koje su bile učenici i profesori naše škole.
(Glas Srpske)
Riječi su to maturanta Bogoslovije Svetog Save u Beogradu Nikolaja Stanića koji se, osim odličnim uspjehom tokom pet godina školovanja u najstarijoj beogradskoj srednjoj školi, izdvojio kao najbolji učenik i po zalaganjima u solo pjevanju, besjedništvu, učešću u akademijama i glumi. Stanić je po završetku osnovne škole „Đorđo Panzalović“ u Osinji odakle je ponio titulu učenika generacije, opredijelio za nastavak školovanja u srednjoj bogoslovskoj školi, iako, kako je istakao, to ranije nije bilo središte njegovog interesovanja.
– Moj otac je pravoslavni sveštenik i iz porodice sam pravoslavnih Srba od kojih su neki položili živote za svoj identitet i veru, tako da sam uvek bio vaspitavan u duhu pravoslavlja. Kao sin sveštenika oduvek sam bio vođen u hram, učestvovao sam u bogosluženjima, i kao i danas vera u Boga je bila deo mene, iako tada nisam imao opredeljenje da se bavim tim u smislu svoj životnog poziva. Ipak, crkvena muzika je uvek bila moja velika ljubav, pevao sam i vremenom, negde pred kraj osnovnog školovanja, počeo da uviđam i da se više interesujem za bogosloviju. Mogu da kažem da je upravo muzika bila presudna – objasnio je Stanić za Derventski list prisjetivši se prijemnog ispita u Eparhiji zvorničko – tuzlanskoj, odakle je, po blagoslovu, otišao u Beograd na dalje školovanje.
– Škola je bila jako teška, naročito prva godina koja je donela veliki prelaz, iz Osinje u Beograd. Profesori i predavači su visoko obrazovani, što mi je i dan danas jako fascinantno, a poseban izazov je bila disciplina koju je donijela škola i internatski sistem – ispričao je ovaj dvadesetogodišnjak.
Znanje i prijateljstva koja su mu obogatila život, nisu jedino što će ponijeti iz srednje škole istakao je Stanić, nego i posebni profesori i uzori.
– Bogoslovija je posebna škola koja te uči te poštovanju starijih, onih koji su učitelji i imaju vlast da uče, uči te da budeš prisutan i deo crkve. Svakako, to dobrim delom odrade profesori, prenose znanje, ali i ostavljaju neizbrisiv trag na životima nas učenika i usade tu žeđ za znanjem. Na to još, tu su i velika imena svetih ljudi i intelektualaca koji su prošli kroz našu školu, koji su spajali to nešto pomalo nespojivo i uspeli, što i nama ostavlja težnju da radimo – rekao je Stanić dodavši da je poseban ponos znati da će i njegovo ime biti upisano u istoriju škole, kao svih velikih srpskih imena.
Kao najboljem učeniku a za kraj srednjoškolskog obrazovanja, ovom mladiću povjerena je i čast – da ponese krst na čelu litije povodom praznika i slave grada Beograda, Spasovdana.
– Od malih nogu sam u crkvi, neprestano sam prisutan i znam kako izgledaju te litije, ali za ovu je bio potreban neki način pripreme u smislu shvatanja koliko je zaista važna. Sama litija je poseban događaj koji je od starine prisutan u crkvi, a čast da neko krene prvi u litiji pripadala je državnim poglavarima, istaknutim ličnostima, tako da je zasigurno, nositi krst, iako se to susreće kod nas u bogosluženju, velika čast. Ovo je jedan poseban događaj, jer je slava grada Beograda, veliki praznik, tako da je to bila jedna dodatna odgovornost – kazao je Stanić dodavši da planira da nastavi školovanje u Beogradu na Teološkom fakultetu, a kasnije se nada da će da upiše master studije u inostranstvu.
Takmičenja
Pored odličnog uspjeha u Bogosloviji Svetog Save, Stanić je učenik trećeg razreda Muzičke škole „Mokranjac“ u Beogradu sa glavnim predmetom solo pjevanje i instrument klavir. Osim toga, nanizao i brojne uspjehe na takmičenjima i to dvije prve nagrade na memorijalu „Dušan Protić”, prvu nagradu na 20. Međunarodnom takmičenju solo pevača „Lazar Jovanović” u Beogradu, prvu nagradu na 11. takmičenju „Srpska solo pesma” u Mladenovcu, prvu nagradu na Međunarodnom takmičenju mladih solo pevača „Vokalna rapsodija” u Beogradu, a osvojio je i prvu nagradu na republičkom takmičenju učenika muzičkih škola Srbije u Beogradu, te prvu nagradu na 67. festivalu muzičkih škola Srbije u Šapcu, te drugo mjesto na takmičenju srednjih škola Srbije iz besedništva „Slavoslov” u Smederevu.
– Takmičenje u besedništvu bilo je jako zanimljivo iskustvo, pre svega jer nije bilo uobičajeno. Takmičenje je trajalo oko pola godine, a završilo je u maju kada sam sled uspeha i prolaska u naredne krugove, krunisao drugim mestom. Takođe, uključio sam se i u hor, što verujem da je doprinelo mom uspehu, a tu je uvek bila prisutna i ljubav prema glumi.
Od drugog razreda osnovne škole pa sve do kraja, bio sam u dramskoj sekciji u školi, a poslednje dve godine bio sam član Amaterskog pozorištva u Prnjavoru. Kasnije, u petoj godini srednje, zajedno sa glumicom Natašom Tapušković napravio sam predstavu za slavu škole, a koju smo odigrali u kripti hrama Svetog Save. Ta predstava je bila omaž znamenitim ličnostima koje su bile učenici i profesori naše škole.
(Glas Srpske)
