Čuveni srpski junak, korijena banjanskih, Blagoje Krušić, danas je „vraćen“ u svoju milu i dragu postojbinu,među svoje slavne pretke, koje je dodatno proslavio svojim junaštvom, viteštvom i životom. 

Riječ je o vitezu „Srpskog gvozdenog puka“, rođenom 1880. godine Prigradini, a stradao 12 avgusta 1944. u Gornjoj Toponici, kod Niša. 

Prije ubistva teško su ga mučili islednici zloglasne Ozne, a rehabilitovan je 13 jula 2007. godine rješenjem Okružnog suda u Nišu. 

Blagoje je, kako stoji i na spomen obilježju, jedan od najodlikovanijih srpskih boraca u istoriji. Kao vojnik i žandamerijski narednik učestvovao je u Prvom Balkanskom ratu i u Prvom svjetskom ratu. Do godine 1912. šest godina je komitovao, u odredu čuvenog vojvode Voja Tankosića. Učestvovao je u bitkama na Drini, Ceru, Gučevu,Kolubari, Kosmaju, Mačkovom kamenu. Posle povlačenja iz Albanije, učestvovao je u proboju Solunskog fronta i u svim kasnijim bitkama do kraja rata. 

Monumentalni spomenik, specifičnog rada, direktno u kamenu, pravcu koji zbog težine i složenosti izbjegavaju mnogi vajari, dar je znamenitog Banjanina, akademika Dragoljuba Draga Mirkovića, likovnog umjetnika i poslovnog čoveka iz Bijeljine, osvedočenog dobrotvora i humaniste. 



Mirković je ovo djelo radio, uz podršku svoje porodice, na čelu sa suprugom Rosom, višegodišnjom profesorkom likovne umjetnosti, više od pola godine, svakodnevno,strpljivo, marljivo, pažljivo, slažući, u doslovnom smislu, detalj po detalj. 

- Činio sam to sa dosta ljubavi, kako saslužuje gorostas našeg roda kom se, nažalost, ni grob ne zna, a rod i državu je zadužio i prezadužio - priča Mirković. 

- Svojevremeno mi se protojerej stavrofof Dragan Krušić, potomak Blagojev, vrli duhovnik i čovjek, požalio da je spomenik njegovom pretku preskromnog izgleda. Uvjerio sam se, i lično, da je tako i, evo, našeg Blagoja u punom sjajnu. Dostojnom kako saslužuje. 

Spomenik Blagoju Krušiću postavljen je kod crkve Svetoga Save, na Počivalima, svetinje iz doba Nemanjića, najstarije podignute u Banjanima, čiji je životopis napisan u 17. vijeku u vrijeme obnove Pećke Patrijaršije. Tom činu prisustvovao i episkop budimljansko nikšićki Metodije, uz darodavca i autora, kao i poštovaoci Krušićevog imena i djela. Učinjeno je to po hladnom i kišovitom vremenu, koje nije smetalo nikome, posebno dobrom, agilnom i vjeri i rodu odanom vladiki Metodiju.


Za Semberija info - Mladen Vasilić