Bogdan Rašković je zaboravljeni heroj Drugog svjetskog rata
Večeras je u Muzeju Semberije predstavljena knjiga “Zaboravljeni pravednik”, istoričara Veljka Đurića Mišine o Bogdanu Raškoviću, zaboravljenom heroju Drugog svjetskog rata, pravedniku srpskog naroda.
Dr Aleksandar Stojanović, viši naučni saradnik u Institutu za novu istoriju Srbije, recenzent ove knjige, izjavio je da je ova tema sve doskora bila nepoznata i zapostavljena u našoj istoriografiji, zahvaljujući nedostupnosti i rasutosti arhivske građe i istorijskih izvora neophodnih za rekonstruisanje ove teme.
“Knjiga govori o jednoj mnogo složenijoj ulozi kolaboracionističkih vlasti u Srbiji, Savjeta komesara Milana Aćimovića, takozvanoj Vladi narodnog spasa, pod vođstvom Milana Nedića, ali i njemačkog faktora u brizi za srpski narod u Nezavisnoj državi Hrvatskoj, kada je u pitanju spašavanje ljudi iz koncentracionih logora i njihovog zbrinjavanja na teritoriji okupirane Srbije. Ovo je jedna od tih slabo tretiranih tema koja u velikoj mjeri upotpunjava jednu širu istorijsku sliku o događajima iz Drugog svjetskog rata na prostoru Srbije, ali i na prostoru bivše Jugoslavije.
U Srbiji je tokom Drugog svjetskog rata boravilo između 300.000 i 400.000 izbjeglica. Komesarijat za izbjegla i preseljena lica registrovao je 241.000 izbjeglica, ali je veliki broj nih boravio kod rodbine i nisu uzimali izbjegličke legitimacije. Najviše izbjeglica bilo je iz NDH. Među njima je bilo deportovanih ljudi od strane ustaških vlasti, iseljenih i onih koji su bježali pred ustaškim nožem. Išlo se na to da se u Srbiji svakoj porodici obezbijedi makar jedno radno mjesto i u velikoj mjeri to je bila jedna velika civilizacijska misija. Ta činjenica ne smije da relativizuje druge odgovornosti srpskih kolaboracionističkih vlasti koje postoje kao istorijske i kao pravne činjenice. Za izbjeglice je Srbija bila jedina moguća alternative. Čak je i njemački faktor nastojao da bude konstruktivan u tom smislu. Pored bestijalnog lica koje su pokazali u dolini Jadra, Kraljevu i Kragujevcu velikim masovnim zločinima, vojni činioci njemačke diplomatije i vojne uprave imali su razumijevanja za težak položaj Srba u NDH”, ističe Stojanović.
Autor knjige “Zaboravljeni pravednik”, istoričar Veljko Đurić Mišina kaže da velike ratove karakterišu veliki zločini, zločinci, ali i dobri ljudi.
“Namerno sam knjizi dao naslov “Zaboravljeni pravednik”, jer je Bogdan Rašković spasio između 30.000 i 35.000 Srba, na razne načine, iz NDH, bilo da su se nalazili u logorima, u svojim selima ili sabiralištima. Na promociji ću govoriti i o grupi Bijeljinaca koji su u julu mjesecu 1941, godine odvedeni u hrvatske zatvore i logore. To su porodice Hadžičolakovića, Kićanovića, Tadića i Čolakovića.
Što se tiče ove knjige, važno je istaći i to da u teškim vremenima postoje ljudi koji su spremni da žrtvuju svoje živote u ime viših ciljeva, u ime spašavanja ljudi. Raškovića nema u zvaničnoj istoriji, jer su pobjednici željeli da unište svako sjećanje na Srbiju Milana Nedića”, istakao je Veljko Đurić Mišina.
Mr Mirko Babić je izjavio da istoričar Veljko Đurić Mišina u svojim knjigama pravi vododjelnicu između tradicionalističke i revizionističke istorije koja svjesno ili nesvjesno umanjuje broj stradalih jugoslovenskih građana u Drugom svjetskom ratu, u Jasenovcu i drugim masovnim stratištima.
(Semberija info)
Dr Aleksandar Stojanović, viši naučni saradnik u Institutu za novu istoriju Srbije, recenzent ove knjige, izjavio je da je ova tema sve doskora bila nepoznata i zapostavljena u našoj istoriografiji, zahvaljujući nedostupnosti i rasutosti arhivske građe i istorijskih izvora neophodnih za rekonstruisanje ove teme.
“Knjiga govori o jednoj mnogo složenijoj ulozi kolaboracionističkih vlasti u Srbiji, Savjeta komesara Milana Aćimovića, takozvanoj Vladi narodnog spasa, pod vođstvom Milana Nedića, ali i njemačkog faktora u brizi za srpski narod u Nezavisnoj državi Hrvatskoj, kada je u pitanju spašavanje ljudi iz koncentracionih logora i njihovog zbrinjavanja na teritoriji okupirane Srbije. Ovo je jedna od tih slabo tretiranih tema koja u velikoj mjeri upotpunjava jednu širu istorijsku sliku o događajima iz Drugog svjetskog rata na prostoru Srbije, ali i na prostoru bivše Jugoslavije.
U Srbiji je tokom Drugog svjetskog rata boravilo između 300.000 i 400.000 izbjeglica. Komesarijat za izbjegla i preseljena lica registrovao je 241.000 izbjeglica, ali je veliki broj nih boravio kod rodbine i nisu uzimali izbjegličke legitimacije. Najviše izbjeglica bilo je iz NDH. Među njima je bilo deportovanih ljudi od strane ustaških vlasti, iseljenih i onih koji su bježali pred ustaškim nožem. Išlo se na to da se u Srbiji svakoj porodici obezbijedi makar jedno radno mjesto i u velikoj mjeri to je bila jedna velika civilizacijska misija. Ta činjenica ne smije da relativizuje druge odgovornosti srpskih kolaboracionističkih vlasti koje postoje kao istorijske i kao pravne činjenice. Za izbjeglice je Srbija bila jedina moguća alternative. Čak je i njemački faktor nastojao da bude konstruktivan u tom smislu. Pored bestijalnog lica koje su pokazali u dolini Jadra, Kraljevu i Kragujevcu velikim masovnim zločinima, vojni činioci njemačke diplomatije i vojne uprave imali su razumijevanja za težak položaj Srba u NDH”, ističe Stojanović.
Autor knjige “Zaboravljeni pravednik”, istoričar Veljko Đurić Mišina kaže da velike ratove karakterišu veliki zločini, zločinci, ali i dobri ljudi.
“Namerno sam knjizi dao naslov “Zaboravljeni pravednik”, jer je Bogdan Rašković spasio između 30.000 i 35.000 Srba, na razne načine, iz NDH, bilo da su se nalazili u logorima, u svojim selima ili sabiralištima. Na promociji ću govoriti i o grupi Bijeljinaca koji su u julu mjesecu 1941, godine odvedeni u hrvatske zatvore i logore. To su porodice Hadžičolakovića, Kićanovića, Tadića i Čolakovića.
Što se tiče ove knjige, važno je istaći i to da u teškim vremenima postoje ljudi koji su spremni da žrtvuju svoje živote u ime viših ciljeva, u ime spašavanja ljudi. Raškovića nema u zvaničnoj istoriji, jer su pobjednici željeli da unište svako sjećanje na Srbiju Milana Nedića”, istakao je Veljko Đurić Mišina.
Mr Mirko Babić je izjavio da istoričar Veljko Đurić Mišina u svojim knjigama pravi vododjelnicu između tradicionalističke i revizionističke istorije koja svjesno ili nesvjesno umanjuje broj stradalih jugoslovenskih građana u Drugom svjetskom ratu, u Jasenovcu i drugim masovnim stratištima.
(Semberija info)
