Da li zbog nezagađene vode ili zbog opšte “globalizacije” života na planeti, u posljednjih pet godina na području Semberije, na manjim i većim vodotocima, na rječicama Modran, Lukavac, ali i na području uz stari tok Drine, na vještačkim jezerima lokaliteta “Starača”, ljubitelji prirode sve češće osjećaju praktično prisustvo dabrova. Puno isječenih stabala, kao da su prerezana motornom pilom ili odsječena sjekirom, znak su prisustva ovih krznaša na području Semberije.



Stari “drinski vuk”, Brano Čobić, koji već tridesetak godina boravi u vikend – naselju nedaleko od  Pavlovića mosta, kaže da ih je u večernjim satima viđao na drinskim šljunkarama.

“Oni isključivo rade noću, izlaze iz svojih jazbina i hrane se drvnom masom koju obrađuju svojim sjekutićima. Repom često znaju zamahnuti kao veslom ili kao lopatom. Već sam ih prozvao svojim radnicima, jer mi olakšavaju pripremu ogrjevnog drveta. Ono što oni noću obore svojim zubima, danju sjeckam i ložim u vikendici”, kaže Čobić,  ističući da je prije pet godina uočeno njihovo prisustvo na Drini.



“Najvjerovatnije su stigli iz Zaštićenog rezervata prirode “Zasavica” kod Sremske Mitrovice. Primjećujemo da su se nenormalno namnožili i da šire svoje stanište. Biljojedi su, grade brane i to je sve što znam o njima”, kaže Čobić.

Snježana Jagodić Vujić, predsjednica Ekološkog udruženja “Eko put”, koje gazduje “Eko jezerima” u okviru “ Vizitor centra” na Drini, ističe da su  dabrovi nakon stotinu godina naselili ovo područje.



“Oborena stable vrbe i topole svjedoče o njihovom prisustvu na ovom prostoru. Posljednji put su viđeni 1916. godine, dakle, prije 115 godina. Na području bivše Jugoslavije dabrovi su se prvi put pojavili 1920. godine, u Mačvi, ali su istrijebljeni zbog krzna i kvalitetnog mesa. Njihovo prisustvo ukazuje na čistu vodu i povoljno prirodno stanište. Dabrovi su zaštićena vrsta i kazna za lov ide i do 5.000 KM”, upozorava Snježana Jagodić Vujić.

Semberija info - Tekst i foto: Lj. Ljubojević