HARI DžEKSON: Čovjek ispred svog vremena
Svaki put kada prolazite pored Gradskog bioskopa u Bijeljini morate primijetiti mural koji je bioskopu udahnuo potpuno novi izgled. Na muralu se nalazi upečatljiv lik kauboja sa revolverom, a u njegovoj pozadini nebo nad prerijom koje se preliva od tamnoplave, preko krvave i purpurne do žute boje. Ono što posebno krasi ovaj mural jeste citat koji nikoga od nas neće ostaviti ravnodušnim: „Neka tvoj san bude tvoje oružje“.
Osamdesetih godina u bivšoj Jugoslaviji mnogi nisu znali gdje je Bijeljina, ali znali su ko je Hari Džekson. Kroz ovaj tekst upoznajte Harija Džeksona, prvog i jedinog kauboja u Semberiji. U vrijeme kada je Bijeljina bila nepoznata varošica ostatku svijeta, ona je imala svog scenaristu, glumca i reditelja vestern filmova.
Aljuš Musli, svima poznatiji pod imenom Hari Džekson, imenom koje je za života upisao u ličnu kartu i koje stoji na njegovom spomeniku na groblju u bijeljinskom naselju Selimovići. Hari je rođen 1944. godine u mjestu Poroj kod Tetova u Makedoniji, a 1952. godine sa ocem i tri brata dolazi u Bijeljinu u kojoj će provesti ostatak života. Kod poznatog bijeljinskog fotografa Vlade Korde izučio je fotografski zanat, nakon čega šezdesetih otvara foto-studio iznad kojeg je stajala tabla sa natpisom „Foto režiser vesterna Hari Džekson“. Fotografskim poslom se bavio korektno. Radio je fotografije za dokumente i porodične fotografije, ali mnogo je volio retuširati i uljepšavati ljude na fotografijama, pa se stoga njegova braća nikada nisu fotografisala kod njega.
Hari se zaljubio u kaubojce još kao dječak. Obzirom da nije uvijek bilo novca za bioskop, nekoliko njegovih drugara i on bi se skupili i izabrali jednog koji najbolje zna da prepiča film uz pucnjavu, bacanje na pod kada glavni junak pogine i uz ostale filmske dodatke. Taj bi otišao da odgleda poslednji vestern hit.
Kada je Hari počeo da radi i zarađuje kao vlasnik foto-studija, sav novac ulagao je u kasete i opremu, ali i u scenografiju, te što autentičniju odjeću za svoje glumce, kako bi sve bilo što uvjerljivije. Glumci u vestern filmovima bili su njegovi prijatelji i poznanici. Romi su glumili Indijance i Meksikance. Pored Drine snimao je mnoge scene maštajući o rijeci Rio Grande. Semberski seljaci, koji su mu ujedno bili i statisti u filmovima, uvijek su mu izlazili u susret. Čak su mu pozajmljivali svoje konje i krave. Čuveni voz „Ćiro“, koji je saobraćao na relaciji Bijeljina-Ugljevik, u scenama Harijevih filmova opljačkan je i otiman bezbroj puta. Iz vesterna crpio je životnu filozofiju i osjećaj za pravednost. Nikada nije volio vlast i uvijek je bio protiv sistema.
Krajem šezdesetih godina u Semberiji se snima prvi vestern film koji nosi naziv „Vješanje Harija Džeksona“. Nakon prvog vesterna, snimljeni su su filmovi „Ispirači zlata“, „Tragom zločina“ i mnogi drugi. Hari je sa svojim saradnicima snimio oko petnaest filmova. Neki od njegovih filmova prikazani su na Pulskom festivalu. Poslednji film, „Borac za pravdu“, Hari je snimio 1984. godine za TV Novi Sad. Ipak, kada je Hari snimao svoje filmove, nije ni slutio da će neko snimiti film o njemu. Emir Kusturica snimio je o Džeksonu dokumentarni film za prijemni ispit na Praškoj filmskoj akademiji.
Hari Džekson je preminuo 16. avgusta 1999. godine, a sahranjen je dva dana kasnije na groblju Selimovići.
Hari je bio čovjek ispred svog vremena. Bio je sanjar i iluzionista. Tužno je što su od snimljenih vestern filmova u Semberiji ostale samo priče. Harijevih snimaka nema, a niko ne zna gdje su. Jedna priča govori da je Hari svoje filmove, zajedno sa opremom, uzidao u temelje kuće u kojoj je bila smještena njegova radnja. Sa druge strane ima priča da su filmovi uništeni tokom proteklog rata. Šta je istina, niko ne zna.
Semberija info - Lj. Božić
Osamdesetih godina u bivšoj Jugoslaviji mnogi nisu znali gdje je Bijeljina, ali znali su ko je Hari Džekson. Kroz ovaj tekst upoznajte Harija Džeksona, prvog i jedinog kauboja u Semberiji. U vrijeme kada je Bijeljina bila nepoznata varošica ostatku svijeta, ona je imala svog scenaristu, glumca i reditelja vestern filmova.
Aljuš Musli, svima poznatiji pod imenom Hari Džekson, imenom koje je za života upisao u ličnu kartu i koje stoji na njegovom spomeniku na groblju u bijeljinskom naselju Selimovići. Hari je rođen 1944. godine u mjestu Poroj kod Tetova u Makedoniji, a 1952. godine sa ocem i tri brata dolazi u Bijeljinu u kojoj će provesti ostatak života. Kod poznatog bijeljinskog fotografa Vlade Korde izučio je fotografski zanat, nakon čega šezdesetih otvara foto-studio iznad kojeg je stajala tabla sa natpisom „Foto režiser vesterna Hari Džekson“. Fotografskim poslom se bavio korektno. Radio je fotografije za dokumente i porodične fotografije, ali mnogo je volio retuširati i uljepšavati ljude na fotografijama, pa se stoga njegova braća nikada nisu fotografisala kod njega.
Hari se zaljubio u kaubojce još kao dječak. Obzirom da nije uvijek bilo novca za bioskop, nekoliko njegovih drugara i on bi se skupili i izabrali jednog koji najbolje zna da prepiča film uz pucnjavu, bacanje na pod kada glavni junak pogine i uz ostale filmske dodatke. Taj bi otišao da odgleda poslednji vestern hit.
Kada je Hari počeo da radi i zarađuje kao vlasnik foto-studija, sav novac ulagao je u kasete i opremu, ali i u scenografiju, te što autentičniju odjeću za svoje glumce, kako bi sve bilo što uvjerljivije. Glumci u vestern filmovima bili su njegovi prijatelji i poznanici. Romi su glumili Indijance i Meksikance. Pored Drine snimao je mnoge scene maštajući o rijeci Rio Grande. Semberski seljaci, koji su mu ujedno bili i statisti u filmovima, uvijek su mu izlazili u susret. Čak su mu pozajmljivali svoje konje i krave. Čuveni voz „Ćiro“, koji je saobraćao na relaciji Bijeljina-Ugljevik, u scenama Harijevih filmova opljačkan je i otiman bezbroj puta. Iz vesterna crpio je životnu filozofiju i osjećaj za pravednost. Nikada nije volio vlast i uvijek je bio protiv sistema.
Krajem šezdesetih godina u Semberiji se snima prvi vestern film koji nosi naziv „Vješanje Harija Džeksona“. Nakon prvog vesterna, snimljeni su su filmovi „Ispirači zlata“, „Tragom zločina“ i mnogi drugi. Hari je sa svojim saradnicima snimio oko petnaest filmova. Neki od njegovih filmova prikazani su na Pulskom festivalu. Poslednji film, „Borac za pravdu“, Hari je snimio 1984. godine za TV Novi Sad. Ipak, kada je Hari snimao svoje filmove, nije ni slutio da će neko snimiti film o njemu. Emir Kusturica snimio je o Džeksonu dokumentarni film za prijemni ispit na Praškoj filmskoj akademiji.
Hari Džekson je preminuo 16. avgusta 1999. godine, a sahranjen je dva dana kasnije na groblju Selimovići.
Hari je bio čovjek ispred svog vremena. Bio je sanjar i iluzionista. Tužno je što su od snimljenih vestern filmova u Semberiji ostale samo priče. Harijevih snimaka nema, a niko ne zna gdje su. Jedna priča govori da je Hari svoje filmove, zajedno sa opremom, uzidao u temelje kuće u kojoj je bila smještena njegova radnja. Sa druge strane ima priča da su filmovi uništeni tokom proteklog rata. Šta je istina, niko ne zna.
Semberija info - Lj. Božić
