Tradicionalni elementi u savremenoj skulpturi
 

Sutra, u subotu 18. Februara, sa početkom u 19 časova, planirano je  svečano otvaranje izložbe ,,Tradicionalni elementi u savremenoj skulpturi", Glorije Monjov. Izložba traje do 1. 3.2023. godine, a ulaz na izložbu je slobodan.

Glorija Monjov je osnovne akademske studije završila je na Akademiji Umetnosti u Novom sadu 2019. godine, pod mentorstvom profesora Slavka Živanovića, odsjek za vajarstvo, a 2021. godine završila je master studije vajarstva, pod mentorstvom docenta Ranka Dragića. Učestvovala je na više od 25 grupnih i samostalnih izložbi u državi i u inostranstvu. Osvojila je prvo mjesto u sekciji na 17. Vojvođanskoj Mađarskoj Naučnoj Konferenciji Studenata. Pored toga predavala je na Nacionalnoj Naučnoj Konferenciji Studenata u Pečuju (2017). Učestvovala je u nekoliko radionica i kolonija, uključujući slovačku radionicu za livenje gvožđa u Banskoj Bistrici (2018).

Izložba ,,Tradicionalni elementi u savremenoj skulpturi'' govori o životu u prošlom vijeku Sekelj Mađara. U prošlom vijeku grupa Sekelj Mađara se odvojila od ostalih sa teritorije Bukovine u toku iseljivanja. Naseljavaju se u Južni Banat i tamo vode život maltene u izolaciji od drugih mađarskih sela. Na njih je to uticalo kao svojevrsna vremenska kapsula. Dešavanja su arhivirala identitet tadašnje populacije Bukovine, neke od običaja, sačuvala je arhajski jezik, i ponešto od tradicionalnih umjetnosti. Stvaralaštvo manjine se, ipak, razvilo na neočekivan način. Analiza narodnog stvaralaštva sa ovih teritorija bi mogla biti od pomoći kada se razmišlja o pitanju kako da se sačuva sekeljska umjetnost od kiča, i kako je unaprijediti, jer je u ovom momentu ugrožen opstanak kulture Sekelj Mađara u Južnobanatskom okrugu.

-U svom radu istražujem fenomen migracije i njene posledice kroz istorijski razvoj sekeljske umetnosti. Takođe postavljam esencijalno pitanje: Da li jedna zajednica može da zadrži svoj etnički identitet, ako zaboravi sopstvenu tradiciju? Prve ideje o očuvanju sekeljske umetnosti potiču od osećaja inertnosti, nemoći posle migracije. U selu u kom sam odrasla, maltene svi prijatelji iz detinjstva i veliki deo familije su napustili rodno mesto. Preostali stanovnici, sa jedne strane stavili su sopstvenu kulturu na pijedestal i zbog toga je tradicionalna umetnost postala mešavina kiča i naive. Sa druge strane u preostalim stanovnicima razvila se potpuna nezainteresovanost za održavanje stvaralačke tradicije, koja može u budućnosti dovesti do potpunog zaboravljanja i nestajanja naše tradicije. Skulpture i instalacije nastale u okviru ovog rada se baziraju na tradicionalnim sekeljskim umetnostima. U njima obrađujem osećanje inertnosti, žalosti, oplakivanje, nostalgiju. Za ove radove sam prikupljala objekte iz starog sveta i stavljala ih u odnose u kojima iskazuju idealizovana sećanja. Za radove koji se baziraju na zanatstvu, morala sam da pronađem majstore koji se dan - danas bave tim zanatima, koji su me upoznali sa autentičnim tehnikama. Usvojene tehnike, kao što su duborez i krstački vez sam primenila u nastalim skulpturama i instalacijama'', navela je umjetnica Glorija Monjov.