Vasilije Perić, aktuelni načelnik opštine Ugljevik, već devetnaest godina uspješno obavlja načelničku funkciju u ovoj podmajevičkoj opštini. Od jedne slabo razvijene opštine, kaže Perić, Ugljevik je izrastao u izrazito razvijenu opštinu koju prosjek plata zaposlenih trenutno svrstava u sami vrh Republike Srpske, odmah iza opštine Stanari. Perić tvrdi da  je proteklih devetnaest godina obilježeno velikim radom i rezultatima postignutim na više frontova.
 
-Kada sam početkom 2001. godine došao na čelo ove opštine, budžet je iznosio nešto manje od tri miliona KM. Trenutno imamo budžet od 13 miliona KM, što sa ponosom često ističem. Nama to nije palo s neba, već je rezultat zajedničkog rada i truda opštine, kao lokalne samouprave, ali i svih građana i vrijednih i pozitivnih ljudi koji su sa nama zajedno radili za dobrobit opštine Ugljevik. Budžet planiramo i trošimo u skladu sa potrebama građana. Uspjeli smo da od izrazito nerazvijene opštine postanemo, po kriterijima Vlade RS, jedna od najrazvijenijih opština u Republici Srpskoj. S obzirom na to da je trenutno aktuelna predizborna kampanja, ima i onih koji kažu da smo zatvorena opština, odnosno neka „crna rupa“. Tada s pravom postavljam pitanje, kako su onda  ovdje našli zaposlenje i ljudi iz Zvornika, Lopara, Brčkog, Bijeljine i drugih gradova. Za razvoj ove opštine svakako je najzaslužniji ugalj koji se ovdje kopa stotinama godina. Za nas je RiTE „Ugljevik“ bila i ostala pokretač razvoja opštine i cjelokupne regije“.
 
Perić kaže da je upravo ta činjenica, da je opštinski budžet narastao sa tri na trinaest miliona KM, stvorilo pretpostavku da se mogu realizovati značajni poslovi, izuzetno važni za kvalitet života građana ove opštine.
 
- Opština Ugljevik je svih ovih godina bila prepoznatljiva po realizaciji značajnih infrastrukturnih projekata. Neprestano radimo. Škole su nam nekada ličile, bukvalno, na štale. Oko 90 odsto opštine nije imalo kvaitetno vodosnabdijevanje. U tom poratnom periodu rješavali smo smještaj poodica poginulih boraca i invalida rata. Ni do jednog našeg sela, osim Trnove, nije bilo asfaltnog puta. Od sela do grada nije se moglo proći, kako mi kažemo, čak ni u čizmama. Opština Ugljevik je prepoznatljiva po tome što smo asfaltirali i izgradili oko 300 kilometara puteva. Ako je prosjek kilometra asfalta oko 100.000 KM, mi smo samo za puteve investirali više od 30 miliona KM. Renta, odnosno nadoknada za eksploataciju uglja, nije uvijek bila pet miliona godišnje, već je bila znatno niža. Niko ovoj opštini nije ništa poklonio. Građani zaslužuju i znatno više od RiTE „Ugljevik“. Mislim da je u periodu od 2001. do 2007. godine ovo preduzeće bilo odgovornije prema opštini, u vrijeme dok je direktor bio Boro Bosić. Tada je RiTE „Ugljevik“ svojim sredstvima gradila bazene i stadion u Ugljeviku, ulagali su u sport. To se nekako izgubilo nakon 2010. godine. Nema direktnih ulaganja RiTE „Ugljevik“ u razvoj opštine. Početkom 2001. godine opština je imala oko 2.300 zapsolenih s područja naše opštine Sada imamo oko 4.000 zaposlenih. Često nas prozivaju, pa kažu da ništa nismo uradili na zapošljavanju, iako smo sve ovo vrijeme stimulisali zapošljavanje u oblasti privrede. Mi trenutno imamo najmanju stopu nezaposlenosti. Ovdje nam dolaze i posao traže ljudi iz drugih opština. Lokalna samouprava je tome dala značajan doprinos.  Mi jesmo bili prvi po prosječnim platama u RS, ali je u posljednjih nekoliko godina RiTE „Ugljevik“ bilježila poslovne gubitke, a značajno su povećani i troškovi otkrivke, sa 1,4 do 1,8. Uporni smo bili u rješavanju problema zagađenosti vazduha u Ugljeviku. Trenutno nam RiTE „Ugljevik“ duguje oko dva miliona KM. To su sredstva kojima želimo isplatiti podsticaje za naše poljoprivrednike,ugostitelje koji teško rade u vrijeme pandemije virusa korona, stipendije za studente. Iskazujemo određenu brigu za fnkcionisanje RiTE „Ugljevik“, kao što smo iskazivali i 2012. godine, kada su nam ovdje doveli ruskog investitora Rašida Sardarova i pompezno najavljivali izgradnju novog bloka termoelektrane. Dobro bi bilo da smo od sredstava prodaje „Telekoma“, od sredstava neke akumulacije, od rudnika i termoelektrana, gradili nove elektroenergetske blokove. Mi smo za to da rudno blago ostane i za našu budućnost, za našu djecu. Imam osjećaj da se ne vodi dovoljno računa o racionalnom korištenju rudnih bogatstava i prirodnih resursa“, kaže Vasilije Perić.
 
 
U proteklih 20 godina
 
U proteklih dvadesetak godina u Ugljeviku smo izgradili nove škole, što je bila obaveza Vlade RS. Obezbijedili smo smještaj za sve porodice poginulih boraca i invalida rata. Realizovali smo najveći dio infrastrukturnih projekata i po tome smo postali prepoznatljivi. Dijelili smo podsticaje privrednicima i poljoprivrednicima. Podijelili smo oko 300.000 sadnica šljive poljoprivrednicima, čime je stvoren preduslov za izvoz na inostrano tržište. U ovoj godini izvezeno je na njemačko i austrijsko tržište oko 2.500 tona šljive. Davali smo stimulacije za izgradnju skladišnih kapaciteta za voće. Slobodno mogu da kažem da sam ponosan na način kako sam vodio razvoj ove opštine u proteklim godinama.
 
Iz Ugljevika se ne odlazi
 
,,Nismo imali veliku depopulaciju stanovništva na ovom prostoru. Opština Ugljevik uspijeva zadržati broj stanovnika iz ranijeg perioda, iako su prisutne stalne migracije stanovništva prema Bijeljini i većim gradovima. Posebno sam ponosan na činjenicu da smo neke projekte realizovali među prvima u RS i BiH. Uveli smo nadoknadu za svako novorođeno dijete. Smanjili smo troškove smještaja naše djece u obdanište. Sa 135 KM tu smo cijenu sveli na 95 KM. Ovdje imamo besplatnu školu sporta za djecu od tri do šest godina, besplatnu školu plivanja, besplatnu školu glume. Djecu šaljemo na sportske kampove, stimulišemo najbolje učenike. ‘‘

Semberija info