Doktor Dragutin Petrić, je kako kaže psihijatar koji je odslušao subspecijalizaciju Klinička neurofisiologija sa epiletologijom, a u Mobilnom timu Psihijatrija u Centru za mentalno zdravlje po Kapo Tvining projektu Instituta Trimbos iz Holandije. U svom radu koji predstavlja, tvrdi da idemo ukorak sa Evropom. 

- Osobe oboljele od teške duševne bolesti najčešće imaju problema u odnosima sa drugim ljudima, te teško održavaju socijalne veze, teže pronalaze i zadržavaju posao, te u pravilu nisu u mogućnosti kvalitetno voditi brigu o sebi. To je osobito vidljivo u skupini bolesnika s težim psihijatrijskim bolestima koji isključivo primaju farmakoterapiju bez psihosocijalne ili psihiterapijske podrške, što znači da nije ispunjen minimum standarda brige za mentalno oboljele. Bolesnik ima osjećaj da je isključen iz procesa liječenja, što dijeli i njegova porodica. Skladno očekivanju bolesnika i članova porodice mobilni tim uopšte donosi osjećaj aktivnog učešća u liječenju. Mobilni tim bolesniku i članovima porodice daje veći uvid i uticaj na liječenje, čime se povećava kvalitet života i socijalne interreakcije, a smanjuju simptomi bolesti. U početku je potrebno uspostaviti dobar odnos sa bolesnikom. To je možda i najteži dio posebno u slučaju akutnog psihotičnog bolesnika. Bolesnik treba da vjeruje u terapeuta, a terapeut treba odlučno da prikaže potrebu za uzimanjem lijeka, i tada će bolesnik vjerovatno, uprkos nepostojanju potrebe za lijekom po njemu i nevjerovanja da će lijek pomoći, uzeti lijek, pokoravajući se terapeutovoj želji ili molbi. Uz povoljno djelovanje lijeka na bolesnika i izostanka neugodnosti nus pojava ova će faza brzo preći u fazu popustljivosti kada će bolesnikov otpor preći u pasivno primanje. Ako lijek i dalje ne pokazuje za bolesnika nepovoljne nus pojave, uz dobar odnos bolesnik - terapeut, faza će postupno prerasti u fazu aktivnog prihvatanja. U toj fazi bolesnik više nije pasivan kao u prethodne dvije faze, nije ni samoinicijativno aktivan, već je njegov aktivni odnos prema lijeku veći i dijelom pristaje uz ličnu odluku'', pojašnjava dr Dragutin Petrić.

Naglašava da se sa trećom fazom za duševnog bolesnika završava period compliance, koja je vrlo važna za razvoj saradljivosti bolesnika.  Tada počinje za terapeuta najaktivnija uloga u učvršćivanju terapijskog aktivog saveza, osim emocionalnih odnosa treba puno više raditi sa bolesnikom. Ulazi se u razdoblje adherentnosti koja u psihijatriji nije isto što i compliance. Adherentnost sadržava uz emocionalnu komponentu odnosa terapeut bolesnik i značajno više kognitivnog, bolesnik iz faze pasivnog stava prelazi u aktivni stav prema terapiji.

- Uz već prisutno pristajanje sada pokazuje i prvrženost prema lijeku koju prenosi od terapeuta i na lijek koji je terapeut propisao, određenu naklonost, sljedbeništvo, pa sve do sraslosti i srodnosti. Pretvara se u adherenta, tj. pristalicu, pa i učesnika. Na taj je način i duševni bolesnik postao aktivni član terapijskog tima, postao je saradljiv, a to je vrlo značajna karika u lancu psihofarmakoterapije. Kako kaže izreka: ,,Koristan može biti samo onaj lijek kojeg bolesnik popije''. Mobilni tim Psihijatrije sa srednjim (minimalno 1 godina) i dužim trajanjem dovodi do poboljšanja socijalnog funkcionisanja, povećava saradljivost u uzimanju lijekova, povećava kvalitetu života, smanjuje stigmatizaciju, povećava nadu u oporavak, povećava doživljaj pripadanja, smanjuje izolaciju, napetost i povećava uvid i razumijevanje. Većina psihičkih bolesti su dugotrajne, neke i doživotne, i kod većine bolesnika potrebna je dugotrajna psihofarmakoterapija. Bolesnici obično nerado uzimaju lijekove, a neredovino liječenje ili prekid liječenja vrlo brzo dovode do pogoršanja bolesti ili recidiva. Zbog toga je važno kod tih bolesnika uspostaviti što je moguće bolji odnos i terapijski savez, a time i compliance i adherentnost. Termin compliance podrazumijeva prihvaćanje terapeutovog mišljenja o važnosti redovnog uzimanja lijekova u dozi koju mu terapeut odredi, a adherentnost viši stupanj saradljivosti, koji uz prihvaćanje terapeutovih preporuka uključuje i razumijevanje potrebe redovitosti u uzimanju psihofarmaka, tj. bolesnikov aktivan stav u terapiji. Za postizanje tog cilja važno je dobro poznavanje osobina ličnosti bolesnika, odabir optimalnog lijeka, te stalno ukazivanje na važnost redovitog uzimanja lijekova. Dobrom komunikacijom ljekari mogu liječiti i formiraju se Mobilni psihijatrijski timovi koji brinu o bolesnicima koji se često vraćaju u bolnicu, jer nisu bili dobro prihvaćeni izvan nje u svojoj sredini'', stav je dr Perića, uz konstaciju da aktuelni nivo brige za osobe sa težim mentalnim poremećajem je primarno bolnički, a nakon hospitalizacije, pacijenti obično više nemaju akutnih simptoma, ali često žive u socijalnoj izolaciji, teško se zapošljavaju, a česti su i relapsi bolesti zbog prestanka uzimanja lijekova.